Η κόρη του Ανδρέα Καψαμπέλη, Αλεξία Καψαμπέλη, φοιτήτρια στο 4ο έτος της Νομικής, απαντά στις κατηγορίες για το PRESS-GR μέσω του ομώνυμου μπλογκ. Παραπονιέται, αγαναχτεί, διαμαρτύρεται και εξιστορεί την έφοδο της αστυνομίας στο σπίτι της.
Σας παραθέτουμε το κείμενο της προς κρίση. Εμείς να σταθούμε στον έλεγχο των υβριστικών σχολίων που άρχισε να κάνει το PRESS-GR, όπως είχαμε ζητήσει και σε προηγούμενο ποστ. Ας δούμε λοιπόν τι γράφει η Αλεξία Καψαμπέλη:
"Πίστευα βαθεια ότι η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα η οποία ενδιαφερόταν και προστάτευε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξάλλου είναι γνωστό ότι η φιλοξενία ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Έλληνες για τους οποίους όλοι εμείς σήμερα είμαστε πέρήφανοι.
Προς λύπη μου διαπιστώνω ότι τα πράγματα σήμερα είναι πολύ διαφορετικά. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις υποκλοπές, την υπόθεση των Πακιστανών, τους ξυλοδαρμούς των αλλοδαπών στο αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας ή μήπως τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή;
Αλήθεια, υπήρξε τιμωρία και αποδοκιμασία από την ελληνική πολιτεία και τον πολιτικό κόσμο της χώρας; Ή μήπως νομίζουν ότι αυτά ξεχνιούνται και ότι ο κόσμος παρακολουθεί και ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για τα κουτσομπολιά και για την ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ που παρέχουν τα ΜΕΣΑ;
Τόσο καιρό έκανα υπομονή. Ολα τα πράγματα όμως έχουν τα όρια τους. Και τώρα θέλω να μιλήσω, να γράψω. Και μάλιστα προκαλώ όποιον θέλει να μου κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδείς αναφορές. Να στραφεί κατά ενός εικοσάχρρονου ανθρώπου που δεν διστάζει να πει αυτό που βλέπει και νιώθει.
Ανέφερα και στην αρχή ότι μέχρι την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008 πίστευα στην Ελλάδα και στην ελευθερία και τη δημοκρατία που τη διακρίνουν. Υπήρξαν όμως άνθρωποι που φρόντισαν να τα καταφέρουν, ομολογώ, να με κάνουν να αλλάξω γνώμη και να καταλάβω ότι ΜΟΝΟ ΑΔΙΚΙΑ υπάρχει και στην Ελλάδα.
Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008 αυτό που βιώσαμε δεν περιγράφεται και δεν ξεχνιέται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μπήκαν στο σπίτι μας 6 αστυνομκοί και ένα ανακριτής. Δεν μας έλεγαν τι ακριβώς ήθελαν. Και με το ζόρι, μας είπαν ότι ήθελαν να κάνουν έρευνα στο σπίτι και ότι ήταν από το ηλεκτρονικό έγκλημα. Τίποτε άλλο.
Ο κύριος Χιώτης βέβαια χθες στις ειδήσεις του "μεγάλου και αντικειμενικού" καναλιού MEGA, ήξερε ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ, ΤΙ ΒΡΗΚΑΝ και ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ. Μήπως θα έπρεπε να αφήσει τη δημοσιογραφία και να ασχοληθεί με κάτι άλλο; Καταλαβαίνετε...
Αλήεθια, το MEGA δεν μας έχει διευκρινήσει τι έκαναν με το DVD του Ζαχόπουλου και της Τσέκου. Γιατί από τη μία οι "μεγάλοι, διάσημοι και αμερόληπτοι" δημοσιογράφοι του δελτίου, υποστηρίζουν ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΤΟ DVD, ενώ ο κ. Καμποράκης ΑΛΛΑ ΕΙΠΕ; Γιατί από τη μία το όνομα και το πρόσωπο της Τσέκου το κρύβουν και την προστατεύουν τόσο, ενώ από την άλλη αφήνουν και ανέχονται να σπιλώνονται ονόματα, υπολήψεις, οικογένειες χωρίς να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες; Ξεχνούν φαίνεται το τεκμήριο της αθωότητας ή μήπως δεν υπάρχει πια και είναι δημιούργημα της φαντασίας και του ρομαντισμού μας;
Συνεχίζοντας την αναφορά για τα τεκαταινόμενα στο σπίτι μας, νιώσαμε να καταρρέουν τα πάντα και προσπάθήσαμε να αντισταθούμε. Βλέπετε δεν ήταν παρών δικηγόρος και οι κύριοι δεν μπορούσαν να περιμένουν γιατί βιάζονταν...
Ξέρετε πώς ένιωσα όταν έχαψαν το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ και μας ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΝ ΣΑΝ ΚΟΙΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ;
Αλήθεια ποιο είναι το έργο της Ελληνικής Αστυνομίας; Απ' ό,τι φαίνεται, να ταλαιπωρεί και να εξευτελίζει ανθρώπους και να κυνηγάει ανυπεράσπιστες γυναίκες μόνες;
Εγώ είχαν την εντύπωση ότι η Αστυνομία πρέπει να καταδιώκει εμπόρους ναρκωτικών, απατεώνες και δολοφόνους. Άραγε με το θέμα στα Ζωνιανά τι έγινε; Ποιοι άνθρωποι είναι στις φυλακές χωρίς να μπορούν να βρουν το δίκιο τους; Παράλληλα, φροντίζουν να διαρρέονται όσα στοιχεία θέλουν σε συγκεκριμένες εφημερίδες και σ' "εκλεκτούς δημοσιογράφους".
Νιώσαμε την ώρα της εισβολής και της "έρευνας" να παραβιάζεται ό,τι σημαντικότερο έχουμε: το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ο χώρος ΜΑΣ, η ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
Μ' έκαναν να μετανιώσω που σπουδάζω Νομική. Από την άλλη, ίσως πρέπει να ασχολήθώ με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους κατατρεγμένους. Δεν μπορώ να συνεχίσω την περιγραφή, δεν θέλω να τα θυμάμαι , όσο κι αν ο κύριος Χιώτης, γεμάτος ειρωνεία και χαιρεκακία, προέτρεψε χθες την Αστυνομία να έρθει ξανά στο σπίτι μας. Εχει αναλογιστεί ότι είμαστε άνθρωποι και όχι ρομποτ; Ή μήπως αρέσκεται στο να ταπεινώνει τους άλλους;
Ο κύριος Χιώτης υποστηρίζει ότι εκβιαζόταν και ότι συκοφαντείται και ότι θίγεται απ΄αυτό. Αλλά δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να μιλάει για το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, για την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ, σαν να είμαστε εγκληματίες.
Ειλικρινά, αυτό με εξόργισε αλλά και με στεναχώρησε, διότι δεν περίμενα από έναν άνθρωπο ο οποίος θεωρεί ότι θίγεται η τιμή και η υπόληψή του, το όνομά του, να θίγει άλλους και την οικογένειά τους. Αυτό ποι νιώσαμε ότσαν τον ακούσαμε, ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.
Εμείς όμως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, στεκόμαστε στα πόδια μας, έχουμε ψηλά το πηγούνι, όπως μου έλεγε μια φίλη, και προχωράμε και προσπερνάμε κάθε κακοήθεια και ύπουλο σκοπό.
Επίσης διαπιστώνω ότι οι πολιτικοί μανιωγώς ασκούν μηνύσεις και αγωγές. Και αναρωτιέμαι: δεν έχουν με τίποτα άλλο να ασχοληθούν, παρά να διαβάζουν μόνο ό,τι γράφεται για εκείνους; Γιατί δεν κάνουν πράξεις, δεν κάνουν έργα, δεν ενδιαφέρονται για τον κόσμο, για τα προβλήματά του; Αν συνέβαινε αυτό, τότε οι ίδιοι οι πολίτες θα ήταν αυτοί που θα εξοργίζονταν και θα ήταν πρόθυμοι να τους υπερασπιστούν.
Σχετικά με τον κύριο Αναστασιάδη, ειλικρινά εκπλήσσομαι. Δεν περίμενα από έναν άνθρωπο που βαλλόταν το προηγούμενο διάστημα περισσότερο από καθέναν άλλον, να χτυπάει έτσι έναν άνθρωπο που ούτε καν τον ξέρει.
Αλήθεια, τόσο γρήγορα ξεχνάει όσα πέρασε; Πόσο χάλια ήταν; Κανένας δεν βρέθηκε να τον στηρίξει. Και τώρα αυτά που πέρασε ο ίδιος θέλει να τα κάνει και σε άλλους; Γιατί; Να μου απαντήσει.
Λυπάμαι γι αυτόν, για την οικογένειά του και για τα παιδιά του που τόσο πολύ ήθελε να προστατεύσει, έτσι έλεγε στον Αντέννα, και τα παιδιά των άλλων δεν τα σκέφτηκε!
Το άλλο εντυπωσιακό είναι ότι το πρόβλημα στην αρχή ήταν ο εκβιασμός και τώρα το επίκεντρο της συζήτησης έχει γίνε το Ιντερνετ και τα blogs. "Ολοι οι ειδικοί" προσπαθούν να λύσουν θέματα τα οποία ούτε στην Αμερική δεν έχουν λυθεί. ΑΠΛΩΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.
Πρώτον γιατί δεν ξέρουν, πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν καν τι είναι. και δεύτερον γιατί προσφέρει πολλές δυνατότητες. Γιατί παγκοσμίως καταδιώκουν τους "μεγαλοεγκληματίες", αυτούς που κατεβάζουν τραγούδια από το το Διαδίκτυο και αυτούς που πωλούν CD. Αυτό είναι το κρίσιμο πρόβλημα της κοινωνίας ή μήπως των μεγαλοεπιχειρήσεων και των σκοτεινών συμφερόντων που θέλουν να ελέγχουν και να φιμώνουν τα πάντα;
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το μέγεθος του κειμένου, θα έπρεπε να είναι πιο μικρό για να διαβάζεται πιο εύκολα. ΑΛΛΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΙΒΕΝΕΤΕ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ. Μόνο μέσω του Διασικτύου μπορώ να εκφραστώ ελέυθερα, να μιλήσω ανοικτά.
Θέλω να ευχαριστησω καθένα, είτε διάσημο είτε ασημο -και κανείς δεν είναι ανωνυμος, ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΟΜΑ- για τη στήριξη και το ενδιαφέρον του. Ειλικρινα δεν περιμενα τέτοια στήριξη και αυτη είναι η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ.
Και θα κλεισω με έναν στίχο από ένα γνωστό τραγούδι του Χατζιδάκι "... Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ"."
Διαδώστε το:
| |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου